Het covid-19-virus hield tijdens de jaren 2020-2021 de hele wereld in zijn greep. Daarenboven rees al vlug de vraag hoe een strikte toepassing van de taalwetgeving te verzoenen met de dringende noodzaak om zoveel mogelijk mensen, en bij voorkeur de hele bevolking, te informeren over de maatregelen die de razendsnelle verspreiding van het virus moesten tegenhouden.
Die maatregelen grepen op een ongeziene wijze in het leven van iedere burger en de dynamiek van de maatschappij in. Een duidelijke communicatie over de maatregelen, over een aantal (foute) veronderstellingen en over het belang van de vaccinatie was een absolute vereiste om een zo groot mogelijk draagvlak te creëren. Verschillende overheidsdiensten zagen zich geconfronteerd met de vraag hoe zij ook de burger die amper onze taal begrijpt konden bereiken, zonder de taalwetgeving uit het oog te verliezen.